Turven tellen.

 

Nikki Hoebergen, dat is de naam waar ik 21 jaar geleden mee geboren ben. Dit is ook de naam die mijn ouders mooi genoeg vonden voor mij, want verder heb ik geen doopnamen. Om dan nog even helemaal de puntjes op de i te zetten; ik zag op 27 augustus 1993 de grote boze wereld. Ik ben geboren en getogen in een klein dorpje op de grens van Noord-Brabant en Limburg, Meijel. (Ja, ik heb een accent en ik ben er niet trots op.) Bruin haar, bruine ogen en een tattoo daar is waar mensen mij aan herkennen. Als klein meisje van amper 2 turven hoog heb ik in Meijel het basisonderwijs gevolgd.   Later toen ik al wat groter was, ik gok zo’n 6 turven hoog, ben ik naar het VMBO gegaan in Deurne. Ik moest elke dag 17 kilometer fietsen door weer en wind. Als het hard waaide was ik net een veel te dikke en luie man op een bank, niet vooruit te branden. Toen ik uiteindelijk van al de verplichte en vooral saaie vakken af was mocht ik gaan kiezen, voor een echt leuke school. Dat was niet zo moeilijk. Creativiteit heeft er altijd in gezeten. Daar ligt ook mijn passie. Het creëren en ontwerpen van iets, het maken van iets nieuws. Sintlucas in Boxtel was dan ook de school waar ik mijn MBO heb gehaald. Dit was de perfecte school voor mijn chaotische, altijd aanwezige, creatieve gedrag. Ja, daar kon ik mijn ei kwijt. En niet alleen mijn ei, maar meteen ook de kip die dat ei gelegd had. Sintlucas was mijn thuis, ik leerde daar en maakte vrienden maar werd vooral een heel ander meisje.  Helaas veranderde er niks aan mijn lengte. Ik was dan wel groot genoeg om in een achtbaan te mogen, maar de 1,65m zou ik nooit aantikken. Ik kreeg op het Sintlucas naast alle veranderingen ook inzichten. Ik wilde met mijn altijd aanwezige en grote mond persé afstudeerstage gaan lopen bij Festival Mundial. Als grafische vormgever moest en wilde ik gewoon graag meer gaan zien dan alleen de computer, want ik zeg je eerlijk ik kreeg daar stiekem wel van die vierkante ogen van. Na heel hard werken aan mijn portfolio mocht ik op gesprek komen. Dat gesprek liep beter dan dat ik ooit had durven dromen. Ik werd meteen aangenomen. Stiekem denk ik ook dat het kwam omdat mijn stage begeleidster toen een megakater had. Dit hoorde ik wel pas later in het jaar. Festival Mundial is ook de reden geweest waarom ik nu Fontys IEMES doe. Mundial is mijn liefde en passie geworden in die 8 maanden dat ik daar heb meegeholpen. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost, zoals André Hazes zou zingen. Maar ik heb met volle teugen genoten. Ik zal je daarom ook maar alvast waarschuwen, ik ga over Festival Mundial echt de oren van je kop praten en misschien nog wel andere ledenmaten. Verder naast al die leuke scholen heb ik ook nog wel een leven. Ik woon nu bijna een jaartje in het leukste studentenhuis van Tilburg. De eerste paar maanden heb ik in deze mooie stad alles gedaan via mijn Google Maps, ik was een soort van verdwaalde robottoerist. Dit kwam omdat ik een keer zo gefocust was op mijn telefoon dat ik met mijn stomme kop tegen een lantaarnpaal ben aangelopen.  Verder hou ik nog van feesten, maar dat vind elke student wel leuk. Mijn voorkeur ligt dan wel vooral bij de deephouse en techno feestjes, maar ik kan van bijna elke muziek wel genieten.  Over 4 jaar hoop ik zelf zulke feestjes te kunnen organiseren, of de brandmanager te zijn van een geweldig festival. Dit zijn grootse dromen voor een kleine dame, maar ik ga er hard voor werken om ze waar te maken. Dat is namelijk iets wat ik ook heb, doorzettingsvermogen. Wat ik daarnaast niet heb is een lievelingskleur -dier of lievelingseten. Maar wel 3 cactussen waar ik veel van hou. Ik denk dat je me maar gewoon moet leren kennen, want wat hierboven staat is wel die leuke dame van 6 turven hoog maar er zit nog veel meer in!

 

 

P.s. Mocht je na mijn verhaal nog denken wie is deze dame? Dan kun je me bereiken via mijn mobiele nummer: 06-15338892 of mijn e-mail: hoebergen.nikki@gmail.com en faxen doe ik niet meer aan.