KABOUTERBIER

Naast dat ik grafisch en interactieve vormgeving heel erg leuk vind en mijn passie voor festivals vind ik het ook leuk om in mijn vrije tijd en voor het vak copywriting mijn fantasie even op hol te laten slaan. Dit betekend dat zo tussen al de serieuze blogposts door soms een mooi verhaaltje zal staan uit mijn grote boek vol fantasieën. Dit verhaal is gebaseerd op een opdracht van het vak copywriting. We moesten een stuk schrijven over een grasmaaier, een Honda om precies te zijn. We mochten schrijven wat we zelf maar wilden. Ik heb me laten inspireren door het boek van Pepijn Lanen: Sjeumig. Dit is het mooie verhaal wat ik heb geschreven met ook een toepasselijke illustratie: 'Kabouterbier'..

Op een echte Honda GXV530 met stuurbekrachteging scheurde ik door de tuin. Onze nieuwe grasmaaier, echt een parel. Vuur rood en zo glanzend dat ik mezelf er in kan zien. Messen zo scherp als de messen van een chefkok. Maar het mooiste is nog die geur. De geur van pasgemaaid gras. Het doet me denken aan zomer, het bos en dat verwijst natuurlijk meteen naar kabouters. Je weet wel van de hele kleine kabouters die in een paddenstoel leven. Met van die grote grijze baarden en hele hoge piepstemmetjes zoals Mark-Marie Huigbregts. Vroeger werd mij verteld dat als er voor een paddenstoel een fiets stond, dat de kabouter thuis was. Helaas heb ik tot nu toe nog nooit een fiets voor een paddenstoel aangetroffen. Wat ik me wel altijd afvroeg was waarom ze dan nooit thuis waren, misschien waren ze wel gewoon schuimend eikeltjesbier aan het drinken in de dorpsboomstronk? Ik denk namelijk dat echte kabouters schuimend eikeltjesbier drinken. Dat is dan een soort speciaalbiertje voor die kleine rakkers. Dat drinken ze op avonden als ze allemaal bij elkaar zitten in de dorpsboomstronk. De dorpsboomstronk is een klein cafetje in het grote bos waar iedere woensdagavond alle kabouters bij elkaar komen voor de week te breken met een lekker vers eikeltjesbiertje of een likeurtje van paddenstoelen sap. Dan zitten ze met wel 30 kabouters aan een grote eikenhouten tafel. Opeens staat de oudste kabouter op en schreeuwt: 'Een rondje voor al mijn vrienden!' De meters bier vliegen over de bar en dan zingen ze allemaal zeemanslieden en vertellen oude ridderverhalen. Maar vooral vieren ze feest en dansen ze op hun gekleurde stippelsokken in het rond. Ja, dat lees je goed! Ze dansen op gekleurde stippelsokken, want kabouters houden niet van vieze vloeren dus doen ze hun kleine puntschoentjes netjes uit voor de deur van de dorpsboomstronk. Als elke kabouter bubbeltjes hikt van het bruisende eikeltjesbier, gaan ze allemaal weer op hun fietsje naar huis. Soms blijft er een kabouter achter, die is dan in slaap gevallen op de bar en zijn fietsje wordt dan netjes meegenomen door zijn kaboutervrienden. Ooit, op een dag, hoop ik dit mysterie op te lossen. Het mysterie van de missende fietsjes voor de paddestoellen. Want nu nogsteeds, jaren later heb ik nogsteeds geen fietsje gevonden in het bos. Binnenkort als het weer herfst is en de blaadjes van de bomen vallen en er weer paddenstoelen groeien, ga ik op zoek naar die fietsjes. Dan ga ik opzoek naar dat gezellige cafétje maar vooral naar de huisjes van de kabouters. Paddestoelen rood met witte stippen, zo vuurrood en glanzend als mijn mooie Honda grasmaaier.